سازگاری در بیماران مبتلا به سرطان پستان قبل و بعد از درمان

  مقدمه: سازگاری با سرطان پستان فرآیندی مداوم و زمان بر است. سازگاری با سرطان از مرحله شنیدن خبر ابتلاء تا اتمام درمان ها ادامه دارد. استفاده از راهبردهای سازگاری درافرادی مختلف یکسان نیست. هدف این مطالعه بررسی روشهای مختلف سازگاری مورد استفاده در بیماران مبتلا به سرطان پستان است.   مواد و روش ها: به منظور بررسی میزان سازگاری بیماران مبتلا به سرطان پستان مطالعه ای مقطعی در دو مقطع زمانی بلافاصله پس از تشخیص و شش ماه پس از آن در مرکز بیماریهای پستان طراحی شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سازگاری بود. اطلاعات گرداوری شده وارد رایانه و از طریق نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل آماری شد.   نتایج: تعداد 187 بیمار مبتلا به سرطان پستان در مطالعه شرکت کردند. 177پرسشنامه برای هر دو مرحله وجود داشت. تمامی شرکت کنندگان عمل جراحی پستان را انجام داده بودند. میانگین سنی آنان (6/9+) 3/47 بود. هشتاد و هفت درصد آنان متأهل، 91% تحصیلات متوسطه به بالا داشتند. بیشتر شرکت کنندگان خانه دار 83% بودند. هشتاد و هفت نفر (46%) در مرحله II بیماری ، در مرحله I 48نفر و در مرحله III 52 نفر بودند. هشتاد و دو نفر (45%) جراحی برداشتن کامل پستان و 101 نفر (55%) آنان جراحی پستان محافظه کارانه داشتند. بیماران شرکت کننده در مطالعه استفاده بیشتری از راهبردهای سازگاری: حمایت اجتماعی، معنویت، بازسازی شناختی مجدد، ایجاد فاصله با بیماری و ایجاد تغییرات درخود؛ و استفاده کمتری از راهبردهای آرزومندی و نگهداری احساسات در خود داشتند.   بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد بیماران مبتلا به سرطان پستان جهت سازگاری با بیماری خود، با گذشت زمان از راهبردهای معنویت و حل مسئله بیشتر از سایر راهبردها بهره می برند. بنابراین چنانچه متخصصان از انواع راهبردهای سازگاری و چگونگی استفاده از آنها آگاهی کافی داشته باشند می توانند در هریک از مراحل بیماری درک بهتری از شرایط بیمار داشته باشند. از طرف دیگر لازم است توجه بیشتری به نقطه نظرات معنوی/ مذهبی بیماران در رابطه با بیماری داشت تا بتوان به تناسب آن به آنان کمک کرد.